Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Grace Kelly


                   

      Grace Kelly : Μια πραγματική πριγκίπισσα 

                                          


Η Grace Kelly με τη σπάνια ομορφιά και την εκπληκτική αυτοκυριαρχία της, παραμένει στο πάνθεον των αστέρων του Χόλιγουντ και στη κορυφή της λίστας των Best-Dressed γυναικών, στο παγκόσμιο προσκήνιο κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από το θάνατο της.
Ήταν κάτι κάτι παραπάνω από μαγευτική σαν παρουσία, στο βασιλικό παλάτι του Μονακό.
Το Albert Museum του Λονδίνου παρουσιάζει μια έκθεση αφιερωμένη στο ύφος της Kelly, που εμπνέει ακόμη τους κορυφαίους μόδιστρους του κόσμου από τον Hermès μέχρι τον Tommy Hilfiger τονίζοντας τις ιδιότητες της εικόνας αυτής της εκρηκτικής γυναίκας. Σε ένα συνδυασμό ισορροπίας τα χαρακτηριστικά της, το πάθος, ο ρομαντισμός, και η έμφυτη σεξουαλικότητα που ανέδυε η κομψή θεά, παραμένει στο προσκήνιο ακόμα και σήμερα.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το νυφικό της, σχεδιασμένο από την Edith Head το 1955;
Χαρακτηρίστηκε σαν η γυναίκα που χάρισε το πιο απαλό φιλί του Χόλυγουντ και ο σκηνοθέτης, Άλφρεντ Χίτσκοκ, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει το τρεμάμενο χέρι του με την κάμερα στο συγκεκριμένο πλάνο. Η σκηνή αυτή είναι άγνωστο, πόσες φορές γυρίστηκε.
Μέχρι το 1954, η Grace Kelly είχε παίξει μικρούς και σύντομους ρόλους και σε τέσσερις μόνο ταινίες. Ήταν σχεδόν άγνωστη στο κοινό και με την πρεμιέρα του «Rear Window», πέταξε κι έγινε αστέρι.
Στην πρώτη της ταινία, «Δεκατέσσερις ώρες», έπαιξε ένα ρόλο για δύο λεπτά και 14 δευτερόλεπτα.
Στη δεύτερη ταινία της, του Fred Zinnemann’s στο «High Noon», με τον Gary Cooper. Στην Τρίτη, στο «Mogambo» του John Ford, έπαιξε το ρόλο της συζύγου ενός ανθρωπολόγου (Donald Sinden). Οι ρόλοι της έως τη στιγμή που την ανακάλυψε ο Χίτσκοκ, ήταν μικροί ρόλοι και μάλλον εκπαιδευτικοί για την λαμπρή ηθοποιό. Η συνεργασία της όμως με τον μεγάλο σκηνοθέτη την έφερε κατ’ ευθείαν στην κορυφή.
Ο Χίτσκοκ λειτούργησε ως Πυγμαλίων και οι τρείς συνεχείς ρόλοι που της ανέθεσε ο ένας μετά τον άλλον της χάρισαν ένα Oscar (Rear Window) και την έχρησαν «Ιέρεια» για το μοναδικό της στυλ. Χαρακτηρίστηκε σαν ένα «χιονισμένο ηφαίστειο». Μια φυσιογνωμία ανέγγιχτη, που ένιωθες τη φωτιά που κρύβει. Μέχρι το 1956 και μέσα σε δύο χρόνια, συμμετείχε σε έξι ταινίες κι ήταν αυτό ακριβώς το κομβικό σημείο που η Μις Κέλι, έφυγε στην Ευρώπη να παντρευτεί έναν πρίγκιπα, απ' όπου θα έπαιρνε τον τίτλο για πάντα της Πριγκίπισσας του Μονακό.
Το «Αιώνιο στυλ» της Grace Kelly. Η εμφάνιση και η εξαφάνιση ταλαντούχων ηθοποιών στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του ’50 ήταν κάτι σύνηθες. Πριν την εμφάνιση της Grace Kelly στο προσκήνιο και στη κινηματογραφική βιομηχανία, υπήρχε ένα άλλο αστέρι, η Frances Farmer. Στη συνέχεια τη σκυτάλη από την Grace, την πήρε η Diane Varsi, εντυπωσιάζοντας το κοινό με τον ευαίσθητο ρόλο της στο Peyton Place. Εγκατέλειψε όμως το ’59 για να επιστρέψει στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 έχοντας χάσει όμως την αίγλη της. Τα ποικίλα συναισθηματικής φύσης προβλήματα την είχαν εξοντώσει, εν αντιθέσει με το όνομα Grace Kelly, που σε ότι κι αν έκανε είχε πάντα. Εξεζητημένα καλαίσθητες οι κινήσεις της με ευγένεια και φινέτσα την πέρασαν στη διαχρονικότητα του στυλ. Άγγιξε σχεδόν την τελειότητα και η λάμψη της στις σκηνές από το φιλμ «Rear Window» με τα λευκά γάντια, τις κομψές φούστες και τις κασμιρένιες ζακέτες της, διαμόρφωσαν το στυλ της εποχής για εκατομμύρια γυναίκες που το υιοθέτησαν. Ο Jimmy Stewart δήλωσε τότε, πως «είναι πάρα πολύ τέλεια, ταλαντούχα και αψεγάδιαστη, είναι πάρα πολύ τα πάντα».
Στην έκθεση του Λονδίνου Victoria’s στο Albert Museum για την «Grace Kelly : Style Icon» παρουσιάζεται ολόκληρη η ζωή της, από το Νοέμβριο του 1929 στη Φιλαδέλφεια, με φωτογραφίες της γέννησής της, ως κοριτσάκι σε περίοδο διακοπών στην ακτή του Τζέρσεϋ, παιδικές φωτογραφίες με τον πατέρα της Jack Kelly που την στριφογυρίζει στον αέρα. Ο πατέρας της δημοφιλής τότε, με τρία Ολυμπιακά μετάλλια, πειθαρχημένος ως αθλητής, επιτυχημένος επιχειρηματίας, μετέδωσε στην οικογένειά του την αυστηρότητα σε συνδυασμό με μια αξιοπρέπεια και πολλοί δημοσιογράφοι τον χαρακτήρισαν χαρισματικό, πολιτισμένο, και λαμπερό όπως η δυναστεία των Kennedy's.
Στόχος του Jack ήταν η επιτυχία σε όλα και μάλλον το πέτυχε γι αυτό και χαρακτηρίστηκε ως «το απόλυτα τέλειο αρσενικό της εποχής». Ο γάμος του με την μητέρα της Grace δεν περιόρισε την ερωτική ζωή του, που ήταν διακριτική μεν, αλλά ύποπτη. Η πανέμορφη μητέρα της, Margaret Majer Kelly, ήταν πρώην μοντέλο και η πρώτη γυναίκα που δίδαξε φυσική αγωγή στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Με Γερμανό-προτεσταντική πειθαρχία διέθετε ομορφιά και πνεύμα και ασπάσθηκε τον καθολικισμό με το γάμο της. Οι Kellys ήταν πλούσιοι μεν, αλλά όχι ιδιαίτερα κοινωνικοί. Το σπίτι των 17 δωματίων που έκτισαν, ανατολικά της Φιλαδέλφεια στο προάστιο Falls, με θέα στο ποταμό Schuylkill, όπου ο Jack περνούσε πολλές ώρες σε αθλητικές δραστηριότητες, όπως ιστιοπλοΐα, κωπηλασία πρόσθεταν στην εικόνα της οικογένειας, μια επί πλέον αίγλη.

Η
Grace Patricia Kelly ήταν το τρίτο παιδί από τα τέσσερα, της οικογένειας και εξαιρετικά ευφυής αλλά το αγαπημένο του πατέρα της, ήταν ο μεγαλύτερος John junior. Η Grace διακρίθηκε σε σχολικές θεατρικές παραστάσεις αρχίζοντας με τον πρώτο μεγάλο ρόλο της στο «Virgin Mary in the Ravenhill». Ο θεατρικός συγγραφέας George Kelly, τιμημένος με Βραβείο Πούλιτζερ και αδελφός του Jack, έγινε ο και έμπιστος σύμβουλος της Grace. Ήταν αυτός που ενθάρρυνε το όνειρό της να προχωρήσει στο χώρο του θεάματος, αλλά και την προειδοποίησε για το φεουδαρχικό σύστημα που επικρατούσε στα στούντιο του Χόλυγουντ. Το όνομά του της άνοιξε το δρόμο στη φημισμένη Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών, στο Μανχάταν.
Οι γονείς της Grace με τις αυστηρές αρχές που την μεγάλωσαν δεν ήθελαν να της επιτρέψουν να αφήσει πίσω την οικογένεια για τη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με το στενό οικογενειακό τους φίλο Judith Balaban Quine και ένας από τους έξι νονούς της Grace και αργότερα ο συγγραφέας του «The Bridesmaids: Grace Kelly, Princess of Monaco» και του «Six Intimate Friends».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου